آیه ای که محمّد برای همبستر شدن با اسیرش زیر پا گذاشت!

در قرآن، سوره بقره، آیه 233 آمده است که:

« مردانی که بمیرند و زنانشان زنده بمانند، آن زنان از شوهر کردن باید تا مدت 4 ماه و ده روز بگذرد (عده ) …. خودداری کنند. »

اما در متون تاریخی که توسط خود مسلمان نوشته شده است می خوانیم که محمّد خود دستورات این آیه را زیر پا نهاده است! چطور؟ به نوشته زیر توجه کنید.

» حیی بن اخطب پدر «صفیه» پس از تبعید قبیله بنی النظیر توسط حضرت محمد به خیبر پناه میبرد، پس از حمله حضرت محمد به خیبر حیی بن اخطب پدر «صفیه» کشته می‌شود و کنان ابن ربیع شوهر «صفیه» پس از شکنجه در مقابل حضرت محمد به دلیل مخفی کردن گنجهایی کشته می‌شود….!
حضرت محمد که در آن زمان ۵۷ سال داشت همان شب با صفیه که در آن زمان ۱۷ سال داشته‌ است همبستر می‌شود. « 

منبع:
سیرت رسول الله . صفحه 419

بنابراین می بینیم که الله همانند همیشه هرگز و هرگز در مقابل خواهشهای جنسی فرستاده اش مقاومت نکرده تا جائیکه حتی در مورد «صفیه» الله از قانونی که قبلا گذاشته بود نیز چشم پوشی می کند و به روی مبارک ش هم نمی آورد که «صفیه» یک زن شوهردار است و برای همبستر شدن با رسول بزرگوارش (!) نیازمند نگهداشتن عده می باشد!
باید پرسید چرا؟
چرا الله در برابر نادیدن گرفتن دستوراتش از سوی محمّد سکوت کرد؟ چرا محمّد به دستورات این خدای خود بی اعتنایی کرد و برای آن ارزشی قائل نشد؟
پرسش های فوق میتواند ما را به یک نتیجه منطقی و قابل پذیرش برای یک عقل سلیم برساند و آن اینکه این الله چیزی بجز خدای ساخته شده در ذهن محمّد نبوده و این آیات نیز بر گرفته از تجارب شخصی و ذهن خیال پردازش بوده است و محمد در برابر جنس مخالف و همخوابه شدن با آنان آنقدر سست اراده و کم تحمل بود که حتی توانایی پیروی از دستورات و گفته های خودش را هم نداشته است.